Azıcık Da Gülelim Mi?

Günlerdir ülkemizin üzerindeki karabulutlar içimizi kıydı, yüreklerimizi dağladı. Ama arada biraz da gülmek gerek di mi?

427’nin dershanede veli toplantısı var, koşa koşa gittik. Kapıda dershane müdürü gayet güler yüzlü karşıladı, dersliklere doğru yönlendirdi. Koridorlarda ikram masaları kurulmuş, kurabiyeler, poğaçalar, ekler pastalar… Tatlı canavarı İkram Bey tabi eklerlere gömülüyor, çiğnerken bir anda durunca soruyorum:

“N’oldu?”

“Galiba dişimi burktum!”

427, dershane vatzap gurubunda yapılan yazışmaları okurken gülüyor, soru dolu bakışlarıma cevap veriyor:

“Sınıfta bir arkadaş var, dere boyunda büyümüş, bir doksan beşmiş boyu, kitap dolabından kitap alırken dalga geçiyorlar:

“Dikkat et de üst kattaki dolabı karıştırma, bizim dolapla sınırla kendini!” Pazaryerinde dolaşıyoruz, her esnaf kendi malını satmak için bağırıp duruyor, ama içlerinden biri dikkatimi çekiyor. Dönüp bakıyorum, iki yüz kiloluk bir kadın eline almış devasa bir marul bağırıyor:

“Demirel’in foteri bunlaaar, Demirel’in foteriii!”

İkram bey’in arkadaşıyla karşılaşıyoruz, adam pek bir dertli, sormadan anlatmaya başlıyor:

“Babam, biraz para yapmış, bana beş on arı kovanı al da arıcılık yapalım dedi. Aldım arıları, getirip bahçeye koyduk, kovandan çıkan arı gidiyor, giden gelmiyor, iki tanesi geri geliyor, otuz tanesi kayıp. Arıların içlerinden bir salak da tutup babamı elinden soktu mu? Al başına püsküllüsünden belayı… Babam açtı ağzını yumdu gözünü:”al götür bu arıları, istememmm… utanmadan bi de beni soktu terbiyesiz! Sahibini tanımayan hayvanı ben kapımda tutmam, hele sahibini ısıran arıyı hiç istemem! Çabuk al götür bunları!" dedi mi bana... Ne yapayım şimdi arıları satacak yer arıyorum."

İkram bey, On yedi yıldır karaciğer hastası… Ömür boyu ilaç kullanması gerekiyor, adam da gayet düzenli kullanıyor ilaçlarını. Üç ayda bir de hastaneye kontrole gidiyor. Son kontrolünde kansızlık belirtileri görülmüş, doktor da tekrar tahlil vermiş, yine kansızlık çıkarsa dahiliye uzmanına git demiş. İkinci tahlilde de yine kansızlık çıkınca bizimki soluğu dahiliye polikliniğinde almış. Telefonda benimle konuşurken sesi ağlamaklıydı:

“Hatun, kolonoskopi ne oluyor? Doktor bana kolonoskopi ve gastroskopi verdi, eczaneden ilaçlarını al dedi, nerdeyse hamal tutacağım ilaçları taşımak için! Acımasız bunlar yav, bu kadar ilaç verilir mi insana?”

28 aralık Çarşamba günü adamın kolonoskopisi çekilecek, bu yüzden sıvı diyetine başladık. Karnı doymayan adam şakayla tehdit ediyor beni:

“Hatun seni elime geçirirsem göstericem beni aç bırakmayı!”

427 sırıtarak:

“Baba, dört gün katı gıda yok, bence enerjini sakla, özellikle annemden kaçarken lâzım olacak sana. Bu gidişle de kaçmak için çok sebebin olacak…” 

Ve finalde gülmekten yanaklarımın ağrıdığı bu videoyu paylaşmazsam olmaz. Olmazsa olmaz yani...

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share