5 Mayıs 2018 Cumartesi

NE TARAFA UTANAYIM?

Sebepsiz yere bu kadar ara verdikten sonra utanmadan nasıl karşımıza çıktın demeyin. Ne tarafa utanayım onu gösterin. Defalarca bilgisayar başına oturduysam da yazdıklarım hep yavan, anlamsız geldi. boş şeyler yazmaktansa hiç yazmamak daha iyidir diyerek yazmadım bende.

Bu kadar boş zamanı nasıl değerlendirdin diye soracaksınız; sorunuz efendim. Sormanızda hiç bir beis yoktur. Paşa gönlünüz nasıl isterse öyle sorunuz.

Öğretmenler gününde komşuma sezaryen olduğu için refakat etmiştim ya hani. İşte kızım büyüdü, oldu kocaman.

Elif Can kızım....

İkram Bey'in ağabeyi Ahkâm Bey, kızı Yamsin on günlüğüne Almanya'ya gittiğinde hastalanıverdi. Bilin bakalım refakatçisi kimdi? Tabii ki ben! Başka kim olacaktı ki zaten?Evde misler gibi yemekler varken hastane yemeğine talim etmek de bir işkence yöntemi olarak kayıtlara geçirilmeli bence....

Diğer hasta yakınına verdiğim hastane yemeği...

Okul aile birliği çalışmalarımız son hız devam ediyor. Okulumuzda koridorları sokaklara çevirdik. Edebiyat sokağı, İngilizce sokağı, matematik sokağı, satranç sokağı yaptık. Speaking Cafe yaptık, kafemizde sadece ingilizce konuşma kuralı uygulanıyor. okulun bahçesindeki ağaçlara çocukların satın alıp boyadığı kuş evlerini astık. Cumhurbaşkanının yaptığı gibi toplu açılış töreni düzenleyerek ele güne gösterdik.

Şiir gecemizden bir kare...

Şiir gecesi düzenledik, kariyer günlerimiz oldu. Bu yazıyı paylaştıktan sonra "Aaa! Bu da vardı yazacağım yahu" dediğim şeyler olacak... O zaman da ben bizzat kendimi sizlerin yerine azarlayacağım...

Bunca çalışmayı yaparken de okulda çocuklarla iç içe günler, saatler geçirdik ve bana da bir sürü malzeme çıktı haliyle. Ama onlar başka yazıya artık.

Calimero

Yaşadığım deneyimlerden sonra hayatı ti’ye almayı alışkanlık haline getiren, öğrendiğimden beri okumayı, lisedeki edebiyat öğretmenimin telkinlerinden sonra yazmayı hayatımın bir parçası yapmayı görev edinmiş bir faniyim.