5 Mayıs 2018 Cumartesi

NE TARAFA UTANAYIM?

     Sebepsiz yere bu kadar ara verdikten sonra utanmadan nasıl karşımıza çıktın demeyin. Ne tarafa utanayım onu gösterin. Defalarca bilgisayar başına oturduysam da yazdıklarım hep yavan, anlamsız geldi. boş şeyler yazmaktansa hiç yazmamak daha iyidir diyerek yazmadım bende. 
       Bu kadar boş zamanı nasıl değerlendirdin diye soracaksınız; sorunuz efendim. Sormanızda hiç bir beis yoktur. Paşa gönlünüz nasıl isterse öyle sorunuz. 
       Öğretmenler gününde komşuma sezaryen olduğu için refakat etmiştim ya hani. İşte kızım büyüdü, oldu kocaman.
Elif  Can  kızım....
               
 İkram Bey'in ağabeyi Ahkâm Bey, kızı Yamsin on günlüğüne Almanya'ya gittiğinde hastalanıverdi. Bilin bakalım refakatçisi kimdi? Tabii ki ben! Başka kim olacaktı ki zaten?Evde misler gibi yemekler varken hastane yemeğine talim etmek de bir işkence yöntemi olarak kayıtlara geçirilmeli bence....
Diğer hasta yakınına verdiğim hastane yemeği...
       Okul aile birliği çalışmalarımız son hız devam ediyor. Okulumuzda koridorları sokaklara çevirdik. Edebiyat sokağı, İngilizce sokağı, matematik sokağı, satranç sokağı yaptık. Speaking Cafe yaptık, kafemizde sadece ingilizce konuşma kuralı uygulanıyor. okulun bahçesindeki ağaçlara çocukların satın alıp boyadığı kuş evlerini astık. Cumhurbaşkanının yaptığı gibi toplu açılış töreni düzenleyerek ele güne gösterdik.
       
Şiir gecemizden bir kare...
     Şiir gecesi düzenledik, kariyer günlerimiz oldu. Bu yazıyı paylaştıktan sonra "Aaa! Bu da vardı yazacağım yahu"  dediğim şeyler olacak... O zaman da ben bizzat kendimi sizlerin yerine azarlayacağım...

Bunca çalışmayı yaparken de okulda çocuklarla iç içe günler, saatler geçirdik ve bana da bir sürü malzeme çıktı haliyle. Ama onlar başka yazıya artık. 
         


Yaşadığım deneyimlerden sonra hayatı ti’ye almayı alışkanlık haline getiren, öğrendiğimden beri okumayı, lisedeki edebiyat öğretmenimin telkinlerinden sonra yazmayı hayatımın bir parçası yapmayı görev edinmiş bir faniyim.
BENZER YAYINLAR

20 yorum:

  1. Vallahi aynı beeeeen :))) Neyse tek derdimiz bu olsun <3

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O zaman ne yapıyoruz? Birbirimizi sıkıştırıyoruzzz:)))

      Sil
    2. Valla bunu yapalım, ben varım :)

      Sil
  2. Yanıtlar
    1. Haklısınız efenim, çok haklısınız:)))

      Sil
  3. Hiç bir tarafa utanma..!
    yeter ki yazmaktan vazgeçme.
    Bu aralar bende tembelim...Üretsekde paylaşmakda geç kalıyor insan.
    Masallah sana,yaptıklarınla her zaman seninle hemcinsim olarak arkadaşım olarak hep gurur duyacağım.
    Durmak yok yola devam.
    Sevgilerimle... Güzellik.

    YanıtlaSil
  4. Öpüldünüz Melek hanımcığım... pardon Merih hanımcığım :DDD

    YanıtlaSil
  5. ay dün gece seni düşünüyodum yaa. myra'nın instasına bakarkeneee :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hehehe! Yazmadım ama sık sık baktım n'apıyorsunuz diye. Sizi de yazmayı da özlemişim...

      Sil
  6. Refakat konusunda yüksek derece yapmışsınız belli. :)

    YanıtlaSil
  7. Kisa aralar iyi oluyor ama uzun ara verince insan ne yazacagini bilemiyor. Ben de okul aile birligindeyim ne kadar yogun bir calisma bilirim 😊

    YanıtlaSil
  8. Yanıtlar
    1. Efendim efendim. Geliyorum, az kaldı; çok az...

      Sil
  9. yazılarınız kendini okutuyor, bir daha ara vermezseniz sevinirim :)

    YanıtlaSil