KEDİLİ GÜNLER

     Biliyorum... Çok uzun zaman oldu görüşmeyeli. Bu uzun zaman içinde derelerden, nehirlerden çok sular aktı, kimi yolunu buldu, kimi hala arıyor... Bu kadar zamanda neler olduğunu anlatmak uzun sürer. İyisi mi ben size özet geçeyim. 

     Ejderha'nın okulunda  okul aile birliğine girdiğimi hatırlarsınız. İki yıl görev yaptıktan sonra İkram beyin zorlamasıyla girdiğim gibi yine İkram beyin atarlanmasıyla ayrıldım. Myna'yı evlendirdim. 427 Adana'daki okulunu bitirip çiçeği burnunda makine mühendisi oldu, işe bile girdi. Ejderha, evimize yakın olan Kocaeli Üniversitesine bağlı Kartepe M.Y.O.'da alternatif enerji kaynakları okuyor. İkram Bey'le az daha ayran içip ayrı düşecektik. Adamın kuru inadı yüzünden boşanmaya ramak kala toparladık.

     

Anlı şanlı papyonlu Müdür beyefendi :)

Evlenipkendi evine giden Myna'dan boşalan yeri doldurmak lazımdı. Doldurduk. Şöyle ki eski postlarımı okumuş olanlar benim kızlardaki kedi köpek aşkını bilirler. Myna evlenince eşi ki biz ona Mammi diyelim, Mammi'yle ortaklaşa karar verip bir minik adam sahiplendiler. Sokak kedisi olan bu bebeğe de "Müdür" adını koydular. Evet evet Müdür! ilk zamanlarda yadırgasak da hayvan büyüdükçe adına layık bir afet-i devran oldu. Kehribar gözlü siyah beyaz, smokin denilen türden bir afet... Ancak kendisini hiç sevdirmiyor, sevmeye çalıştıkça kaçıyor, ben de kızıp:

    "Ben de kedi alayım, adını da Muhtar koyayım da sen de izle!" diye söylenmeme bir hayli güldüler.

Gözlerden keder akıyor

427 de zaten istiyordu, Müdür'ü sahiplendikleri yerden bir sarışın alıp gelmesin mi? Sahiplendiren kişi, veterinerde parazit aşısını yaptırırken sorup kız cevabını alınca instagramda kucak delisi bir kız diye paylaşmış. 427 kucağında kedicik, kızım kızım diye başka bir veterinere götürüp sağlık kontrolünden geçirtiyor. önce adını soruyorlar, başındaki sarıların arasında karamel rengi çizgileri var diye kızımızın adını "Karamel" koyuyor. kontrol bitip, kimlik hazırlanıp ihtiyaçlar alınıp çıkacaklarken Mammi cinsiyetine bir bakalım diyor ve bomba! Kızımız kız değil bayağı bayağı adammış!

Neyin kederi neyin hüznü bu oğlum?

     İş çıkışı eve geliş saati belli olan 427 geçikince merak ediyoruz. aradığımda sesi bir hayli gergin geliyor, soruyorum, gelince anlatırım cevabıyla beni merakta bırakıp kapatıyor. Babasının gazabından çekinen 427 oğlanı adamın kucağına bırakıp "arabada eşyalar var, gidip alayım" diye tüyüyor. 

     Kucağına bırakılan bebek kediyle neye uğradığını şaşıran İkram bey hem bebeği sevip okşuyor, hem de "Nereden çıktı bu? Bu ne? Ne bu?" diye söyleniyor ama gazap rüzgarları yerine şaşkınlık fırtınası esiyor. Nihayet eve gelen 427:

     "Annesi ölmüş, üç kardeş kalmışlar. Bu çok sakin, okulun bahçesinde yuva yapmışlar, bu hep bir köşeye çekilip uyukluyormuş. Sokakta yaşayamaz ölür. aldığımız adamın evinde zaten bir sürü kedi var. Ben de zaten istiyordum, çok da sevdim. Aldım." diyor bir solukta. 427'nin açıklamasını dinlerken bir yandan hayvanı yüzyüze gelecek şekilde tutup kedini yüzüne bakıyor. Bir hayvanın ne kadar kederli bakabileceğini işte o zaman hepimiz öğreniyoruz. Keder denizinde boğulmuş bizim küçük adam. 

 İkram bey Karamel'i Ejderha'ya verip telefonu alıyor. Aranan kişi Myna:

     "Hep senin yüzünden. sen kedi alınca bunlar da yüz buldular, benim astımım var, beni öldürür bu kedi!" diye yükseliyor ama Myna hazırlıklı:

Ne kedisi? Benim nefesimi tıkar onun tüyü...

     "Ahkam amcam senden kötü durumda Mami almış  hem de peluş gibi bir kedi, amcam gidip gelip seviyor, hiç de tıkanmıyor. Sen biraz abartıyor olabilir misin acaba?" 

     İşte Myna'dan boşalan yeri bu şekilde kedi adam Karamel'le doldurduk. Artık evimizde dört insan bir kedi birey var diye az buçuk neşemiz var.

Kediyi getiren de kediyle beraber gider! diyen İkram bey

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share