Bu Ne Kaynana Kardeşim?

Binnaz başımı yiyecek dostlar…  Ne yapayım nerelere kaçayım şaşırdım.  Düdüklü tencere olayından sonra Yusuf’un annesi Asiye hanım gelip:

 “Torunumu yakacak bu gelin, çocuğu bu beceriksizin eline bırakmam!” diyerek gelip Binnaz’ın başına çöreklenmişti zaten.

Sekiz Mart günü gençler birlikte vakit geçirip stres atalım çocukları benim başıma yıkıp yakındaki bir restoranda yemek yiyelim demişlerdi. Yusuf Mantar’ı benim kucağıma verirken Asiye Hanım da arabanın ön koltuğuna ana kraliçe edasıyla kurulmuş. Arabanın yanına vardıklarında Binnaz eşekten düşmüş karpuza dönerken Yusuf:

 “Anne sen de mi geliyosuuun?” cümlesiyle şaşkınlığını dışa vurmuş. Ama kadın hiiiç oralı olmamış, üzerine alınmamış.

Restoranda tabağındakilerin yarısını Binnaz’ın tabağına yığmış,

 “O kadar para verecek oğlum, bitir ziyan olmasın!” diye iki birde kızı dürtmüş. Kızın içeceğini:

 “Sen bunu içemezsin” diyerek alıp içmiş, Binnaz yenisini

isteyince de:

 “Müsrüüüfff” diye ortalık yerde kızı fırçalamış. Eve dönerken de Mantarı sormuş, bende olduğunu söyleyince: “Ben varken niye el aleme niye bıraktınız yavrucağımı?” diye yol boyu Binnaz’ı da Selim’i de şişirmiş.

Herkesin çocuğunu teslim ettim, Binnaz da Mantar’ın elini tutup giderken Asiye hanım Flash misali eve ulaşmıştı bile. Binnaz:

 “Abla şu kayınvaldemle bi konuşsan, bi yemek yiycektik, burnumuzdan getirdi…” deyince:

 “Ben bi düşüneyim” dedim. Aklıma hiçbir şey de gelmiyor ki. Balkız’ın beynini yedim:

“Bana fikir vearrr” diye. O da beni başından atabilmek için annesine pasladı.

Kezo anne de:

“Çağır da bir kahve içelim.” deyince “heyyo” deyip Binnaz’a, hemen üst kattaki komşuma telefon ettim.  İkram bey de:

 “Aman hatun şurdan şurası n’olcak canım.” Dese de cevabını alıyor 427’den:

“Binnaz abla şurda ama telefon sinyalleri uyduya kadar gidip geliyor.” Binnaz Mantar’ı Selim’e satıp Asiye hanımı kaptığı gibi Kezo anneye düştü. İkram beyle Kezo annenin kocası Ismayıl hojam:

“Bize müsaade!” diye kaçıverdiler. Kezo anne aldı sazı, gençlere hoşgörü  göstermekten, sabırlı olmaktan, kızların ana baba kucağını bırakıp yeni bir hayat kurabilmek için tüm yaşamlarını baştan başa değiştirmelerinden bahsetti. Ama asiye hanım karşısında başçavuşun eşeği osuruyormuşçasına dikkate bile almadı, bunu da hazır fistonun örneğini çıkarmaya çalışarak bize iyiden iyiye hissettirdi.

Anladım ki kadına ne dense tersini yapıyor, bende Edison’un ampulü bin voltluk yandı.  Başladım Binnaz’ın ne kadar akıllı olduğunu söylemeye. Konuşuyorum ama üç cümleden biri Binnaz’ın ne kadar akıllı olduğu, haliyle Asiye hanım pek de mutlu değil. Sordu:

“Nesi akıllıymış bizim gelinin, bissürü salak saçma işi

var!” Hiç bozuntuya vermedim:

“Salak akıllılardan bizim Binnaz.”

“Sağ ol abla ya!!!”

“Rica ederim canım her zaman. Binnaz ne akıllı kız da belli etmiyor. Bak seni çözmüş bu kız, sırf sen gitme diye senin gelişinden hoşnut değilmiş gibi yapıyor.” Dedim ama bizim saftirik yüzüme öyle bir bakıyor ki anlatılmaz, izlenir.  Asiye hanım inanmadı tabii ki. Ama çakal Kezo anne benim niyetimi anladı da benim bıraktığım yerden o alıp yürüdü.

Bir saat kadar oturduk, evlere dağıldık.  Gece ona doğru apartman boşluğunda bir patırtı kütürtü koptu, dedik yeni kiracı komşu yine hanımı dövüyor. Apartman boşluğuna bir hücumumuz vardı ki, dersiniz Fatihin askerleri İstanbul surlarına saldırıyor. Asiye hanım, valizi toplamış, tutturmuş:

“Araba bul, ben eve gidecem!” diye. Selim de:

“Bu saatte kimin kapısına gideyim anne, arkadaştan almıştım arabayı, teslim ettim. Yarın otobüsle gideriz.” Dese de kadın bir kere kafaya koymuş, gidecek. İkram Bey kapı aralığından Selim’e seslenip araba anahtarlarını verdi de bir minik kriz daha başlarken nihayetine erdi.

Binnaz bü gün koca bir tepsi bol cevizli kek yapmış, yanına da bulgur köftesi. Bana teşekkür etmek için getirdi.  Ben de koca bir demlik çay yaptım, oturup afiyetle asiye hanımın gidişini kutladık.     

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share